Posłuchałam kuzynki i poślubiłam Koreańczyka, by odmienić swoje życie. W dniu ślubu miałam na sobie tyle złota, że zakrywało szyję, a wszyscy mówili, że mam szczęście. Jednak w noc poślubną, kiedy podniosłam prześcieradło i zobaczyłam, co jest pod spodem, wstałam i uciekłam…
W mojej rodzinie było nas cztery siostry; ja byłam najmłodsza. Od najmłodszych lat przyzwyczajona byłam do życia z dnia na dzień, nie mając większych aspiracji ani zabezpieczeń.
Kuzynka moja wyszła za mąż za mężczyznę z Korei Południowej. Po ślubie wróciła do domu wspaniałą willą, samochodem i z rękami pełnymi złota. Za każdym razem, kiedy się pojawiała, całe miasteczko huczało od plotek – wszyscy mówili, że jej życie diametralnie się odmieniło.
“Poślub Koreańczyka, twoje życie się zmieni. Zaaranżuję ci spotkanie z jednym — na pewno będzie odpowiedni!” — zachęcała mnie kuzynka, a ja czułam mieszankę obaw i nadziei, bo przecież kto nie pragnie wyrwać się z biedy?
W końcu zgodziłam się i za jej pośrednictwem skontaktowano mnie z agencją matrymonialną. Po kilku rozmowach poznałam Lee Min Ho, 45-letniego inżyniera z Seulu. Uprzejmy, mówił łamaną hiszpańszczyzną i obiecał mi wygodne życie. Po trzech miesiącach znajomości oświadczył się, a ja choć nie zakochałam się, zgodziłam się na ślub, bo marzyłam o lepszej przyszłości, którą kuzynka mi kreśliła.
W dniu ślubu w mojej wiosce czułam się jak księżniczka.
Otrzymałam od niego dziesięć sztabek złota, które obwiesiły moje szyję i ręce. Cała wieś podziwiała ten pokaz bogactwa i powtarzała, jak ogromne mam szczęście. Kuzynka uśmiechała się z zadowoleniem: “Widzisz? Czy się mylę?”
Po uroczystej kolacji wyruszyliśmy do luksusowego hotelu w mieście, z którego następnego dnia mieliśmy lecieć do Korei. Nerwy rwały mi serce, gdy on wyszedł spod prysznica, ubrany tylko w szlafrok, i usiadł na łóżku.
Przygotowując się do snu, podniosłam prześcieradło, ale nagle zastygłam w bezruchu. Zamiast niego, pod prześcieradłem leżały dziesiątki manekinów różnych rozmiarów, ułożonych tak, jakby spały. Miały bladą cerę, szeroko otwarte oczy i niepokojące uśmiechy. Niektóre wystrojone były nawet w suknie ślubne.
Wpadłam w panikę i krzyknęłam. Mężczyzna uśmiechnął się łagodnie, podniósł jedną z lalek i zezował na mnie drżącym głosem:
“Moja nowa żona… to moja żona…”
Zaczęłam się cofać, cały czas drżąc. Z zimnym potem na plecach słyszałam jego słowa: “Nie bój się… one będą twoimi dobrymi przyjaciółkami…”
Nie mogłam znieść tego widoku ani jego zachowania. To nie był ten człowiek, z którym korespondowałam przez telefon. Ten mężczyzna był szaleńcem. Wszystkie moje marzenia o dostatku, domu i samochodzie błyskawicznie się rozmyły.
Uświadomiłam sobie, że zostałam oszukana. Wstałam i wybiegłam z pokoju prosto do hotelowego lobby. Na dole czekała na mnie kuzynka. Nie okazywała nawet zaskoczenia moim przerażeniem:
“Wiem. Zaplanowałam dla ciebie lepsze życie z bogatym mężem i domem w Seulu… Nie martw się, on jest tylko trochę dziwny.”
Patrzyłam na nią ze łzami w oczach i powiedziałam tylko: “Okłamałaś mnie…” Nie wierzyłam już w ani jedno jej słowo i uciekłam, nie oglądając się za siebie. Później anulowałam ślub i wróciłam do swojej wioski.
Moje życie nie stało się bogatsze, ale zdobyłam cenną lekcję:
- Szczęścia nie można budować na fałszu i oszustwie.
- Pragnienie zmiany swojego życia nie da się kupić za złoto ani srebro.
- Nie opłaca się wymieniać prawdy na ignorancję.
Najważniejsze przesłanie: warto szukać szczęścia w prawdzie i uczciwości, a nie w powierzchownych obietnicach czy iluzjach.
Ta historia przypomina, jak ważne jest zachowanie rozsądku i ostrożności w dążeniu do lepszego życia. Prawdziwe szczęście nie pochodzi z materialnego bogactwa, lecz z prawdziwych wartości i szczerych relacji.